ภายในเวลาไม่กี่สัปดาห์ สิทธิการเป็นสมาชิกของเขาในแง่ของคุณสมบัติที่จะดำรงตำแหน่งผู้นำทางการเมืองหรือผู้ถือมาตรฐานของพรรคถูกตั้งคำถามและจมดิ่งสู่วิกฤต นี่เป็นการระเบิดอีกครั้งของ Ngafuan และเป็นสัญญาณสำคัญว่าความทะเยอทะยานในการเป็นประธานาธิบดีของเขานั้นไม่ใช่เรื่องไกลตัว เป็นที่คิดว่าก่อนที่เขาจะย้ายไปร่วมพรรค Victory for Change นั้น Ngafuan เคยหารือกับ George Weah ของ George Weah รัฐสภาเพื่อการเปลี่ยนแปลงประชาธิปไตย (CDC)แต่เช่นเดียวกับการเสนอราคาที่วุ่นวายของเขา การอภิปรายประสบกับความพ่ายแพ้ – เห็นได้ชัดว่าเป็นเรื่องของเงิน! และความคิดเห็นที่ไม่พึงประสงค์ในอดีตของ Ngafuan ต่อ CDC และเวลาของเขาในการปกครองของ Johnson-Sirleaf ซึ่ง CDC ในนามของ “การเมือง” ถูกตราหน้าว่าเป็นความล้มเหลว
แม้ว่าสิ่งเหล่านี้จะเป็นภาพ
สะท้อนที่สำคัญ แต่บุคลิกภาพของ Ngafuan ในแง่ของการระดมพลังและดึงการสนับสนุนจำนวนมากไปยังโครงการประธานาธิบดีของเขานั้นค่อนข้างแย่ ตั้งแต่มอนต์เซอร์ราโดไปจนถึงบอง โลฟาและที่อื่นๆ งาฟุอันไม่สามารถดึงดูดตัวเลขที่เกี่ยวข้องได้มากนัก ซึ่งจะทำให้ทุกคนเชื่อว่าเขาจะเป็นกำลังสำคัญของประธานาธิบดีที่จริงจังและน่าเกรงขาม
การประชุมของเขาในไลบีเรียกับฐานแฟนคลับที่เป็นฉากๆ ของเขา “Friends of Augustine Ngafuan (FAN)” นั้นไม่มีอะไรมากนอกจากการพบปะกับคนหนุ่มสาว ซึ่งถือเป็นโอกาสดีที่จะได้สนุกสนานกับงานปาร์ตี้หลังจบงานอย่างเป็นทางการ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเกมตามปกติเพื่อเก็บเกี่ยวผลประโยชน์จากนักการเมืองที่มีความทะเยอทะยาน อาจมีผู้สนับสนุนที่แท้จริงในการชุมนุมดังกล่าว แต่ความจริงก็คือ ไม่ใช่ทุกคนที่เข้าร่วมโครงการทางการเมืองจะเป็นผู้สนับสนุนที่แท้จริง นี่เป็นบทเรียนที่หนักหนาสาหัสที่ Ngafuan ได้เรียนรู้ เป็นบทเรียนที่เปิดโปงการคำนวณและการให้คะแนนทางการเมืองของเขาอย่างชัดเจน
นานเกินไปแล้วที่ Ngafuan ฉายภาพตัวเองว่าเป็นบุคคลสำคัญทางการเมืองที่น่าสนใจและมีฐานมวลชนจำนวนมาก สถานการณ์ที่โชคดีสามประการอาจอธิบายสิ่งนี้ได้ดีที่สุด: สมัยของเขาที่มหาวิทยาลัยไลบีเรียในการเมืองของนักศึกษาในช่วงการปกครองแบบกดขี่ของชาร์ลส์ เทย์เลอร์; บทบาทที่สูงขึ้นของเขาในฐานะโฆษกการหาเสียงของนักการเมืองที่มีชื่อเสียงและมีประสบการณ์ เอลเลน จอห์นสัน-เซอร์ลีฟ ระหว่างการเลือกตั้งปี 2548; และตำแหน่งคณะรัฐมนตรีระดับสูงในคณะบริหารของจอห์นสัน-เซอร์ลีฟ สิ่งเหล่านี้ดูเหมือนจะทำให้หุ้นของเขาสูงเกินจริงในตลาดการเมือง! สิ่งนี้อาจทำให้ Ngafuan คำนวณว่าเขาสามารถประสบความสำเร็จได้ด้วยตัวเขาเอง ความจริงเป็นอย่างอื่น
Ngafuan ไม่ได้ตระหนักหรือดูเหมือนจะเพิกเฉยต่อข้อเท็จจริงที่ว่าหลายคนได้รับความนิยมจากสัมภาระส่วนเกินของเผด็จการ Charles Taylor และถูกต้องเขาอาจตกอยู่ในประเภทของความโดดเด่นผ่านการปกครองเผด็จการขุนศึก บทบาทการหาเสียงของเขากับจอห์นสัน-เซอร์ลีฟยังช่วยให้ทัศนวิสัยของเขาดีขึ้นและดึงกองกำลังซึ่งดูเหมือนว่าเขาจะเข้าใจผิดว่าเป็นค่านิยมที่ดึงดูดให้สนใจวาทศิลป์ทางการเมืองของเขาเอง
การรับราชการของเขาตั้ง
แต่ผู้อำนวยการสำนักงบประมาณจนถึงรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศและคณบดีของคณะรัฐมนตรียังทำให้เขาเชื่อว่าด้วยอำนาจและความมั่งคั่งที่เกี่ยวข้องทำให้เกิดแรงดึงดูดทางการเมืองจำนวนมาก ความจริงก็คือ การเลื่อนตำแหน่งขึ้นสู่ตำแหน่งในรัฐบาลทำให้ไม่มีใครเป็นผู้สมัครรับเลือกตั้งที่เป็นที่ยอมรับซึ่งจะดึงการสนับสนุนทางการเมืองที่จำเป็นในตอนเริ่มต้น
สิ่งเหล่านี้คือความจริงที่ต้องเผชิญหน้ากับ Ngafuan อย่างน่าสมเพช และตอนนี้ความทะเยอทะยานในการเป็นประธานาธิบดีของเขาก็สิ้นสุดลง เพื่อรักษาหน้า เขาได้เลือกสถานการณ์ที่ดีที่สุด: ให้คำมั่นว่าจะจงรักภักดีต่อรองประธานโบอาไค ผู้อาวุโสของโลฟาที่เขาต้องการท้าทาย พูดง่ายๆ ก็คือ งัฝ่วนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหักเหความทะเยอทะยานในการเป็นประธานาธิบดีของเขาและยอมรับความจริงที่ไม่สะดวกสบายเกี่ยวกับฟองสบู่ทางการเมืองของเขาเอง
ไม่ว่าเขาจะมีบทบาทอย่างไรในการหาเสียง Boakai 2017 หรือการบริหารในอนาคต (หากผู้อาวุโสได้รับ
เหตุการณ์ในพรรค Unity Party ของผู้อาวุโส Boakai และประธานาธิบดี Johnson-Sirleaf ดูเหมือนจะเป็นไปในทิศทางเดียวกัน แต่เรือที่โคลงเคลงแสดงให้เห็นภาพสะท้อนทางวิชาการเหล่านี้ที่เป็นประโยชน์สำหรับการวาดภาพบทเรียนสำหรับ Ngafuan ซึ่งเป็นนักวิชาการในแบบของเขาเอง หันไปหาโบไกด้วยวลีที่น่าผิดหวังของเขาที่ว่า “การจัดตำแหน่งและการปรับตำแหน่งใหม่” คนในค่าย Boakai และ Unity Party รู้ว่า Ngafuan กำลังมาในฐานะผู้ชายที่ผิดหวังและไม่สมหวัง แต่พวกเขาสนใจหรือไม่? อย่างไรก็ตาม เขาเป็นหนึ่งเสียงที่ถูกต้องในการต่อต้านการล่า!
credit : ฝาก 20 รับ 100
