FOYA, Lofa County –ในปี 1970 รัฐบาลไลบีเรียได้ลงนามในข้อตกลงกับ Agrimenco ซึ่งเป็นบริษัทของอิสราเอล เพื่อผลิตข้าวและน้ำมันปาล์มในป่าที่ขรุขระบนพรมแดนของไลบีเรียกับเซียร์ราลีโอนและกินี ต่อมา บริษัทจากไป และไลบีเรียโปรดิวซ์มาร์เก็ตติ้งคอร์ปอเรชั่น (LPMC) เข้ายึดพื้นที่เพาะปลูก โดยคงสถานะตะกร้าขนมปังของอำเภอไว้ แต่ในปี 1989 สงครามกลางเมืองไลบีเรีย (พ.ศ. 2532-2546) ได้ปะทุขึ้นและโครงการนี้ก็ถูกทอดทิ้ง โดยทิ้งผืนป่าอันกว้างใหญ่ไพศาลไว้เป็นแนวกว้างสำหรับการกำจัดทุ่งหญ้าสะวันนาที่รุกราน
ในขณะที่ทุ่งหญ้าสะวันนารุกล้ำ
เข้าไปในพื้นที่ผืนป่าอันกว้างใหญ่ ความขัดแย้ง 14 ปีได้ แย่งชิงโครงสร้างพื้นฐานของ Foyaและเกษตรกรก็ตัดป่าที่เหลือเพื่อทำฟาร์มและเผาถ่านในทศวรรษต่อมา จากนั้นการเติบโตของประชากรและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศก็เพิ่มการดูถูกการบาดเจ็บด้วย ไฟป่าน้ำท่วม น้ำน้อยลง และปากให้กินมากขึ้นในเขตชนบทในตำนานคิสซีทางตะวันตกเฉียงเหนือของไลบีเรีย
แต่โฟย่ากำลังหวนกลับการล่มสลายของมัน ความร่วมมือที่เกี่ยวข้องกับเกษตรกร องค์กรพัฒนาเอกชน คนงานก่อสร้าง ผู้นำชุมชน และเจ้าหน้าที่ท้องถิ่น ผสมผสานวิธีการทำการเกษตรที่ทนต่อสภาพอากาศ การปลูกต้นไม้ และ “กฎหมาย” ที่จุดไฟเพื่อขับไล่ผี พวกเขาเรียกว่า คอมแพคFoya Production Protection and Inclusion (PPI)
การฟื้นตัวเริ่มขึ้นในปี 2018 หลังจาก IDH องค์กรพัฒนาเอกชนชาวดัตช์ได้ จัดทำแผนการใช้ที่ดิน สำหรับอำเภอ โดยเน้นย้ำถึงศักยภาพทางการเกษตรของพื้นที่ แต่เตือนถึงผลที่เลวร้ายหากชาวบ้านยังคงตัดต้นไม้และเฝ้าดูทุ่งหญ้าสะวันนาที่แผ่กระจายไปทั่วแผ่นดิน ตั้งแต่นั้นมา เกษตรกรที่นี่ได้ปลูกต้นไม้กว่า 50,000 ต้นในพื้นที่ที่ครั้งหนึ่งเคยถูกปกคลุมด้วยทุ่งหญ้าสะวันนาและริมฝั่งแม่น้ำ พื้นที่เพาะปลูกที่เพาะปลูกเป็นเอเคอร์ และพบว่าเหตุการณ์ไฟป่าลดน้อยลง
“ฉันคิดว่าในอนาคตอันใกล้นี้ เราจะฟื้นสถานะของเราในฐานะอู่ข้าวอู่น้ำแห่งไลบีเรีย” คลาเรนซ์ แซนดี ผู้กำกับการเขตตามกฎหมายของโฟยา กล่าวเมื่อเปิดตัวโครงการเมื่อปีที่แล้ว
จนถึงตอนนี้ เกษตรกรได้ปลูกต้นไม้ 20,166 ต้นบนฝั่งวอกันยาห์ ซึ่งเป็นสาขาของ แม่น้ำมาโย เพื่อป้องกันน้ำท่วม ตามรายงานของสำนักงานพัฒนาป่าไม้ (FDA) ซึ่งดูแลชาวบ้าน เมื่อสองปีที่แล้ว กระแสน้ำได้แตกตลิ่งหลังจากฝนตกหนักเป็นครั้งแรก ทำลายบ้านหกหลังในตระกูล Central Rankollie เจ้าหน้าที่กล่าว เกษตรกรประสบปัญหาการขาดแคลนน้ำในช่วงฤดูแล้ง เนื่องจากระดับน้ำลดลงและปลาหายไป
Oliver Korboi แห่ง (FDA)
กล่าวว่า “ต้นไม้ส่วนใหญ่ริมฝั่งแม่น้ำทั้งหมดถูกตัดทิ้งเพื่อผลิตถ่าน เช่น แม่น้ำมาโคนาระหว่างไลบีเรียและกินี และแม่น้ำมาโยที่แยกจากแม่น้ำมาโคนา” ต้นไม้มีลักษณะเป็นน้ำทั้งหมด รวมทั้งต้นยูปากาและต้นฝ้าย
เกษตรกรมีส่วนร่วมในการปลูกถ่ายในทุกขั้นตอน พวกเขาได้สร้างเรือนเพาะชำ หล่อเลี้ยง และย้ายต้นอ่อนหลายไมล์ตามแม่น้ำมาโย
“ฉันเข้าร่วมโครงการเพราะมันจะช่วยเกษตรกรของเรา” Jenneh Korgor ชาวบ้านใน Chaysenei เมืองบนเส้นทางสู่ชายแดนเซียร์ราลีโอนกล่าว “[ต้นไม้] ช่วยให้ร่มเงาและฉันจะเป็นส่วนหนึ่งของโปรแกรมนี้เสมอหากยังคงมีอยู่”
Justin Fayia ชาวบ้านใน Menegisua ในเขต Chaysenei กล่าวว่า “เป็นเรื่องสำคัญมากสำหรับเราที่จะมีต้นไม้ริมแม่น้ำเพื่อให้ร่มเงาและรักษาป่าให้มีปลามากขึ้นในแม่น้ำ” เขาไม่ได้มีส่วนร่วมในการปลูกเอง แต่ขอให้ลูก ๆ ของเขาและจัดหาพื้นที่เพาะปลูกสำหรับต้นไม้ในเรือนเพาะชำ
“ฉันทำอย่างนั้นเพราะฉันรู้ว่าต้นไม้จะช่วยฉันได้ในอนาคต” Fayia กล่าวเสริม “ฉันจะแนะนำเด็ก ๆ ไม่ให้ตัดต้นไม้ เพราะฉันรู้ว่าในตัวเองพวกเขาจะช่วยพวกเขาในวันพรุ่งนี้”
สวนปาล์มและวนเกษตร—ที่เกษตรกรปลูกโกโก้และต้นไม้ร่วมกันเพื่อต่อสู้กับทุ่งหญ้าสะวันนา—เป็นหัวใจสำคัญของการต่อต้านของโฟยา แนวคิดหลักคือการส่งเสริมให้ชาวบ้านออกจากป่าธรรมชาติและทำป่าของตนเองบนทุ่งหญ้า ซึ่งครอบคลุมพื้นที่ร้อยละ 26 ของอาณาเขตของอำเภอ
